بونسای هندی یا پتوس پروم برخلاف نامش بومی چین و هند می باشد. این گیاه گونه ای گلدار است و در فصل بهار گلهای سفید و معطر میدهد. گل دارای پنج گلبرگ سفید است که هر گلبرگ حدود یک سانت طول دارد.سپس از گل دهی گلها تبدیل به میوه هایی زالزالک مانند می شود. برگهای آن تخم مرغی شکل، ضخیم، نوکدار و چرمی و براق است. که اکثرا سبز رنگ هستند اما نمونههایی ابلغ این گیاه با حاشیههای کرم، سفید نیز وجود دارد. این گیاه به دلیل حالت برگها و گلها، به عنوان یک بونسای زینتی و زیبا مورد توجه علاقه مندان قرار گرفته است.
شرایط نگهداری بونسای هندی:
نور:
محل قرار دادن بونسای میخک هندی باید سایه روشن باشد و بتواند از نور غیر مستقیم خورشید استفاده کند (نور پشت پنجره). در تابستانهای گرم باید مکان بونسای سایه باشد تا گیاه به دلیل گرمای هوا و تابش نور آفتاب آسیب نبیند در غیر این صورت نوک و حاشیه برگها حالتی خشکیده و قهوهای میشود. به همین دلیل بهترین مکان قرار دادن بونسای در طی تابستان جهت شرقی منزل است. در زمستان پنجره های جنوبی مکان بهتری برای نگهداری این بونسای هستند به دلیل داشتن نور بیشتر.
آبیاری:
میخک هندی نیاز به آبیاری منظم دارد. برای رشد مناسب این گیاه بهتر است زمانی که سطح خاک نسبتاً خشک شد آن را آبیاری کنیم تا هم نیاز آبی آن رفع شود و هم ماندگاری آب رخ ندهد. در آبیاری این گیاه نباید زیاده روی کرد زیرا به مانده آبی در اطراف ریشهها حساس است در نتیجه ابتدا برگهای زرد شده ریزش میکند و سپس به تدریج گیاه از بین خواهد رفت.
خاک:
نیاز به خاکی سبک با زهکش خوب و مناسب دارد. سنگین بودن بافت خاک و مانده آبی و عدم خروج آب اضافی از اطراف ریشهها یکی از دلایل رشد ضعیف و از بین رفتن این گیاهان است. بنابراین وجود موادی همانند شن (با سایز ۲ میلیمتر) کوکوپیت، پرلایت، به زهکش بهتر خاک اطراف ریشه کمک میکند.
دما:
این گیاه به سرمای زیاد و طولانی مدت حساس است و از طرفی گرمای زیاد را هم نمیتواند تحمل کند.
در زمستان ها بونسای را کنار وسایل گرمای قرار ندهید.
در تابستان ها در قسمت های خنک منزلتان این گیاه را نگه داری کنید.
هرس:
این گیاه از هرس پذیری خوبی برخوردار است. میتوان با انجام عمل هرس اندازه و تا حدودی شکل آن را کنترل کرد. البته در پی هرس به شکل منظم به دلیل قطع پی در پی ساقههای انتهایی موجب کاهش احتمال شکل گیری گلها میشود.اگر گلدهی این گیاه مد نظر است میتوان زمان هرس را به بعد از گلدهی موکول کرد.